Dojrzałość przedszkolna

Czy Twoje dziecko dojrzało do pójścia do przedszkola?

Drodzy Rodzice, wiek przedszkolny to okres osiągania kolejnego stadium dojrzałości dziecka: złoty wiek uczenia się, zdobywania doświadczeń społecznych i przystosowania się do życia w grupie. Rozpoczęcie przez dziecko edukacji przedszkolnej, jest momentem przełomowym w jego życiu społecznym.

Czy Twoje dziecko dojrzało do pójścia do przedszkola?

Zazwyczaj dzieci osiągają tę dojrzałość między 3 a 4 rokiem życia. Zależy to od tempa ich indywidualnego rozwoju oraz doświadczeń. Zdarza się, że najbliższe osoby (babcia, mama) swoim zachowaniem przeszkadzają dziecku w osiągnięciu dojrzałości.

Dziecko jest gotowe do pójścia do przedszkola, gdy:

• Dobrze znosi nieobecność mamy (zostaje pod opieką innych członków
  rodziny lub znajomych osób);
• Z własnej inicjatywy oddala się od mamy, nie trzyma się kurczowo jej
  spódnicy (na spacerze odchodzi daleko nie oglądając się na mamę,
  potrafi samo odnaleźć drogę do domu);
• Potrafi wykonać proste czynności samoobsługowe – wymagania, jakie
  stawia przedszkole w zakresie samoobsługi sprowadzają się do:

• komunikowania potrzeb fizjologicznych,
• umiejętności zdjęcia i podciągnięcia majteczek,
• korzystania z papieru toaletowego,
• umiejętności umycia rąk mydłem i wytarcia w ręcznik,
• umiejętności samodzielnego jedzenia (posługiwania się łyżką i
  widelcem) a także gryzienia!

• samodzielnego ubierania i rozbierania się dziecka (przynajmniej
  podejmowania takich prób).

Jak przygotować dziecko do pobytu w przedszkolu?

• Im więcej sposobów wykorzystasz, tym lepiej:                                      
• Czytanie opowiadań, których bohaterowie chodzą do przedszkola.
• Oglądania Domowego Przedszkola lub Jedyneczki w TV z odpowiednim
  komentarzem.
• Rozmowy o przedszkolu ze znajomym dzieckiem, które lubi chodzić do
  przedszkola.
• Opowieści rodziców jak to było, gdy oni chodzili do przedszkola.
• Uświadomienie dziecku zalet przedszkola – wielu nowych kolegów do
  zabawy, dużo zabawek, wychowawczyni, która zna ciekawe zabawy,
  wierszyki i piosenki (ale bez przesady, nie chcemy przecież, żeby potem
  się rozczarowało).
• Poinformowanie dziecka dlaczego będzie chodzić do przedszkola ( np.
  bo mama musi iść do pracy i rodzice zdecydowali, że w przedszkolu
  dziecko będzie miało najlepszą opiekę; niektóre dzieci przyjmują
  argument, że mama chodzi do pracy, tata chodzi do pracy i dziecko ma
  swoją pracę, czyli przedszkole).
• Zapoznanie z przedszkolem – oglądanie ogródka, sal, zabawek, krótki
  kontakt z przyszłą wychowawczynią i dziećmi, omówienie planu dnia i
  przedszkolnych zwyczajów.
• Jeśli to możliwe uczestniczenie w zajęciach razem z mamą.
• Wspólne kupowanie ręczniczka dla przyszłego przedszkolaka.
• Ćwiczenie z dzieckiem samoobsługi! Dotąd było tak, że mama lepiej znała potrzeby dziecka niż ono same, reagowała nie tylko na słowa, ale i na gesty. W nowej sytuacji dziecko często ma problem żeby wyartykułować swoje potrzeby, dlatego ważne jest, aby umiało (a chociaż podejmowało próby), by je zaspokoić. Dużo łatwiej adaptują się dzieci samodzielne, niż te zależne od dorosłych.
• Uczestniczenie w zebraniu rodziców nowo przyjętych dzieci. Jest to
  świetna okazja, aby się wzajemnie poznać, zebrać informacje o
  dzieciach i życiu przedszkola. Dobrze byłoby nawiązać kontakt z
  rodzicami innego dziecka z tej grupy i zapoznać bliżej swoje pociechy.
  Gdy dziecko wchodząc do nowej grupy rówieśników i zna, chociaż jedną
  osobę, może mu to bardzo ułatwić te pierwsze trudne dni.
• Dziecko powinno być przygotowywane stopniowo, nie róbmy
  wszystkiego na raz, rozciągnijmy ten proces w czasie, aby mogło oswoić
  się z myślą o tym, że pójdzie do przedszkola.

Rodzicu pamiętaj:

• Nie przedłużaj pożegnań w szatni – pomóż dziecku rozebrać się, pocałuj je i wyjdź.
• Nie zabieraj dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu – jeśli zrobisz
  to choć raz, dziecko będzie wiedziało, że łzami można wiele wymusić.
• Nie obiecuj: „Jeśli pójdziesz do przedszkola, to coś dostaniesz”. Kiedy
  będziesz odbierać dziecko, możesz dać mu maleńki prezent –
  niespodziankę, ale nie może być to forma przekupywania.
• Nie wypytuj dziecka o szczegóły związane z pobytem w ciągu dnia w
  przedszkolu, poczekaj, aż samo nabierze ochoty aby ci o wszystkim
  opowiedzieć.
• Czasami lepiej jest, gdy dziecko do przedszkola odprowadza tato, gdyż
  rozstania z tatą są w niektórych przypadkach mniej bolesne.
• Wielokrotnie zapewniaj dziecko, że na pewno odbierzesz je z
  przedszkola.
• Żegnaj i witaj swoje dziecko zawsze z uśmiechem. To napawa
  optymizmem i daje poczucie bezpieczeństwa, że wszystko jest w
  porządku.